vrijdag 19 juni 2009

Compilatie van uitzending op 4 juni 2009

Dit is een verslag van een spannende twee uur durende radio-uitzending. Op donderdag 4 juni deed een team van radioprogramma Knooppunt Kranenbarg namelijk mee aan Alpe d'HuZes. Om 100.000 euro in te zamelen voor KWF Kankerbestrijding werd de Alpe 'd Huez beklommen.

Het team bestond uit: televisie-presentator Frits Barend, oud-wielrenner Adrie van der Poel, radio-presentator Frank du Mosch, oud-roeier Nico Rienks, oud-wielrenner Joop Zoetemelk en radio 2-luisteraar Eric Kuiper die zelf twee keer leukemie overleefde.

dinsdag 9 juni 2009

Naar de top voor 100.000 euro live op Radio 2

04.00 uur. De wekker gaat. Over een uur gaat Alpe d’HuZes dan echt van start. Bert Kranenbarg en ik hebben hele kleine oogjes als we onze tanden staan te poetsen. Samen met collega Olfert Koning stappen we in ons busje richting de voet van de Alpe d’Huez.
05.09 uur. Het is nog aarde donker, toch zijn er al veel renners onder aan de berg verzameld. Op dit vroege uur is het nog frisjes koud, dus wij hebben onze speciale Knooppunt Kranenbarg Alpe d’Huzes bodywarmers over onze jassen aangetrokken. De renners hebben allemaal lange broeken aan en warme extra mouwtjes. Op de meeste helmen zijn lampjes gemonteerd. Coen van Veenendaal, die Alpe d’Huzes in 2006 heeft opgericht, geeft het startschot. Minutenlang passeert ons een breed lint van fietsers. Wij moedigen ze aan, samen met vele andere vroege vogels.
06.10 uur Het is nog erg stil, het reliëf van de bergen verandert met de minuut door het bijzondere licht -stilte voor de storm. Wij zijn met onze Knooppunt Kranenbarg bus de berg een eindje opgereden. In bocht 16, de Joop Zoetemelk-bocht, parkeren we. Ik maak verbinding met Hilversum via de Comrex, het zendapparaat. Aan de andere kant van de lijn Sander de Heer die net aan zijn ochtendprogramma is begonnen. Bert krijgt van hem een kleine anderhalve minuut de tijd om te vertellen wat voor iets bijzonders er gebeurt in Frankrijk. Terwijl we daar staan, krijgen we warme koffie aangereikt, komt de zon langzaam op en passeren de eerste fietsers met een opgewekte glimlach.
08.30 uur We zijn terug in het chalet. Te veel adrenaline in ons lichaam om nog even te slapen. We gaan dus maar ontbijten. De rest van de ploeg is inmiddels ook wakker. Het blijft een eer om samen met fietslegende Joop Zoetemelk aan de ontbijttafel te schuiven. Frits Barend en Frank du Mosch zijn ook uit de veren, dus de grappen zijn niet van de lucht. Iets later komt Eric Kuiper binnen lopen. Hij overleefde twee keer leukemie en mocht als luisteraar mee met ons team van BN’ers, hij oogt toch een beetje gespannen.
10.00 uur Samen met Frank du Mosch en Joop Zoetemelk verlaat ik het chalet. We gaan in de auto richting de voet van de Alpe d’Huez, met in ons kielzog de cameraploeg van EenVandaag die Joop de hele week volgt.
10.45 uur Wat een drukte op de camping onderaan de berg. Renners die net starten aan de klim, anderen die voor de zoveelste keer naar beneden komen. En supporters, heel veel supporters. Als wij proberen te parkeren ontstaat er een kleine chaos. Als Joop Zoetemelk uitstapt willen verschillende Franse en Nederlandse cameraploegen hem filmen, omstanders vragen hem om handtekeningen en willen met hem op de foto. Ondertussen raak ik in paniek: ik ben mijn fietskleren vergeten!! Ik probeer Joop te bereiken, ik verwacht dat hij als echte fietser wel meerdere fietssetjes bij zich zal hebben. Ik kijk hem heel lief aan, en zoals ie is, kijkt hij heel lief terug. Wat een geluk: ik mag in het shirt en het broekje van een Nederlandse Tour d’ France winnaar de Alpe d’Huez beklimmen!!
11.15 uur Frank du Mosch, Joop Zoetemelk en ik beginnen aan de eerste klim. Joop kent iedere bocht, iedere scheur in het asfalt en de berg kent hem. Frank en ik gaan echter voor het eerst helemaal omhoog. Joop adviseert en moedigt aan, net als al die Nederlanders langs de kant van de weg. “Joopie, Joopie, Joopie!” Ik geniet, maar ondertussen ben ik in mijn hoofd bezig met de uitzending voor de middag. Collega Sven Stijnman belt vanuit Hilversum. Hij wil het nummer van staatssecretaris van Volksgezondheid Jet Bussemaker die om 17.45 door Bert telefonisch geïnterviewd gaat worden over onze actie voor KWF Kankerbestrijding. Omdat ik dat van te voren had geregeld, had ik ook het nummer. Hijgend en zwetend geef ik het nummer aan hem door. Ja, da’s wel even anders dan werken vanaf het Hilversumsebureau, zo fietsend met soms zelfs 11% stijgingspercentage.
13.00 uur Na een aantal stops voor interviews met onder andere Studio Sport, EenVandaag en Radio 1, komen we boven. Frank is zo blij als een kind en valt Joop en mij om de nek. Ik maak snel wat foto’s om ze direct per telefoon door te mailen naar Twitter en de krant Gooi en Eemlander.
16.00 uur Alle renners van team Knooppunt Kranenbarg hebben zich bij me gemeld. Zij zijn er klaar voor. Ze hebben er zo’n zin in, dat ze nu al willen starten met de finale klim. Maar dat is niet de afspraak ze moeten wachten tot 17.00 uur dan gaan we hun klim live op radio 2 verslaan.
Ondertussen test ik de verbindingen met Hilversum en bel ik heen en weer met presentator Bert Kranenbarg en samensteller Lennart van Dijk die boven op de top van de berg bij de geïmproviseerde openlucht studio aan het voorbereiden zijn. Om ons heen wordt het drukker en drukker, want een hoop Alpe d’Huzessers willen in onze uitzending samen met Joop Zoetemelk naar boven fietsen.
16.45 uur Ik zit nog niet eens op de fiets, maar zweet me rot. De verbinding via de Comrex met Hilversum werkt niet. De weg is inmiddels al speciaal op mijn verzoek afgezet, zodat onze prominente renners veilig kunnen starten. Zij staan op de fiets, schouder aan schouder klaar voor de start. Toch moeten zij nog op mij wachten, soms is er heel even een verbinding met Hilversum, maar hij is nog niet zoals ie zijn moet: stabiel, constant en mèt retourgeluid. Grote stress aan beide kanten van de lijn…
16.50 uur Met m’n fiets leunend tegen mijn been, mijn telefoon aan mijn ene oor, de koptelefoon op het andere, in mijn rechterhand de Comrex èn mijn rugzak, geef ik uiteindelijk het startschot: “Ze staan er klaar voor!! Ik zie een lachende Joop Zoetemelk, ik zie een wat gespannen Frits Barend, Eric Kuiper een zenuwachtige glimlach. Ze staan er helemaal klaar voor met de zon op hun hoofd. Daar boven de top van de berg. En we gaan nu rijden, jongens voor 100.000 euro. We gaan het doen, we gaan naar de top!!”
17.15 uur De uitzending is inmiddels begonnen en samen met Joop, Eric en Frits fiets ik de eerste bochten, het steilste stuk van de klim. Voor ons fietsen Adrie van der Poel en Nico Rienks, zij hebben de beste benen. Achter ons Frank du Mosch, hij kan het tempo nu al niet meer bijhouden. De bergen maakten een enthousiast kind van hem, want hij ging deze dag dan ook al twee keer eerder helemaal omhoog met zijn fiets. Ondertussen bel ik met de regisseur in Hilversum, Jarko Meurs, om te overleggen. In mijn rechterhand heb ik de microfoon die via een dikke draad verbonden is met het zendapparaat in mijn rugzak. Hij wil dat ik ‘live ga’. Snel fiets ik wat vooruit. Ik spring van mijn fiets, haal de zender uit mijn rugzak, start de verbinding, doe hem terug in mijn rugzak en spring weer op mijn fiets. In mijn oortje hoor ik nu dat ik nog 20 seconden heb voordat ik in de uitzending ben. Snel fiets ik naar Eric Kuiper. Hij weet wat de bedoeling is, blijft naast me fietsen en vertelt hoe zwaar het is. Het eerste live-gesprek is een feit. Eric zegt dat ie het warm heeft, maar dat hij goede hoop heeft op de afloop. Ik ben zo enorm trots op hem, hij doet het zo goed!! Fietsers om hem heen, reiken hem sponsjes met water aan te verkoeling, Eric kan door de vele chemokuren namelijk niet meer zweten. Drie bochten onder ons fietsen Frits en Joop en ver, heel ver achter ons fiets Frank du Mosch.
17.40 uur De Comrex heeft tussen bocht 15 en 10 geen bereik, omdat de rotsen ervoor zitten. Ik interview nu dus maar telefonisch. Frits Barend: “Dit is echt genieten! Het enige dat ik voel is, gek genoeg, mijn rug.”
18.05 uur Mijn benen voel ik nog niet, gelukkig. Wel ben ik doorweekt van het zweet. Telkens moest ik op en afstappen om verbinding met Hilversum te maken. Telkens moest ik hard vooruit fietsen of dalen om de klim van onze renners te kunnen verslaan. Ik interview Eric voor het laatst vanaf de fiets terwijl hij de top van de berg in de verte ziet liggen. Nog een keer moedig ik hem aan. Dan moet ik hem laten lopen, hij gaat de top halen, ik moet naar de anderen afdalen om te kijken hoe de benen daar aanvoelen en rond draaien.
18.15 uur In mijn oortje hoor ik Bert in de uitzending vertellen dat ons doel bereikt is: we hebben 100.000 euro binnengehaald voor het goede doel!! Ik schreeuw het uit, iedereen om ons heen moet dit horen! Frits, Joop en ik krijgen schouderklopjes van andere renners die om ons heen rijden.
18.20 uur Frits Barend heeft nog steeds een hele mooie tred. Joop Zoetemelk fiets naast hem, geeft advies en vertelt anekdotes. Af en toe ga ik tussen ze in fietsen om live-verslag te kunnen doen. Wanneer zij nog drie bochten voor de finish zijn, moet ik omdraaien om Frank du Mosch te gaan zoeken. Met hoge snelheid daal ik de berg af. En dat is met zo’n bezweet lichaam heel erg koud. Slechts met één hand kan ik maar remmen, want in mijn andere hand zit nog steeds de microfoon.
18.30 uur Frank fiets in bocht 10. Hij heeft nog een lange weg te gaan, maar kan geen woord meer uitbrengen. Als hij afstapt vraag ik omstanders om energiedrank en water voor hem. Samen gaan we verder. In mijn linkerhand een flesje energiedrank, mijn rechterhand –die met de microfoon- op de rug van Frank. Opeens breekt Bert in op de uitzending, Eric Kuiper heeft de eindstreep gehaald! Ik krijg er kippenvel en natte ogen van. Jarenlang vocht hij tegen leukemie, gesteund door zijn lieve vrouw Gwenda en kinderen Rick en Manouk. Nu staan zij boven klaar om hem op te vangen, om hem te omhelzen, om zijn heldendaad te vieren.
18.50 uur Het einde van de uitzending nadert. Frank en ik realiseren ons, dat hij net niet optijd boven zal zijn. Ik vertel het hijgend in de uitzending. Frank’s benen komen nauwelijks meer rond, alle energie is daaruit verdwenen. Hij kan niet meer praten, zijn wiel zwabbert een beetje.
18.59 uur. Frank heeft de eindstreep gehaald! Hij is helemaal kapot. Het publiek en zijn teamgenoten applaudisseren! Als ik Eric met een grote glimlach zie staan naast zijn zoon, schiet ik weer vol. We omhelzen elkaar, net als de andere teamleden. Iedereen is zo enorm blij, er zit een bijzondere energie in de lucht!
19.15 uur Samen met Frits Barend trek ik mijn regenjas aan, die ons tegen de kou moet beschermen. We gaan afdalen. De rest gaat met busjes naar beneden. In bocht 14 stoppen we. We maken foto’s van het diepe dal met de slingerende weg onder ons. Tijdens het dalen steken we in iedere bocht onze duim in de lucht om de verkeersregelaars met hun vlaggen te bedanken voor hun vrijwillige inzet. Als we eenmaal beneden zijn zetten we onze fiets tegen het huisje bij de ingang van de camping. Moe maar heel erg voldaan plof ik op de bank. Ik zet, nu pas, de inmiddels gloeiend hete Comrex uit.